بیشتر مردم به جای اصطلاح دنباله دار به اشتباه واژه ستاره دنباله دار را به کار می برند.و برخی نیز آن را با شهاب اشتباه می گیرند.صخره های یخی بزرگی دور تا دور منظومه ی شمسی ما معلق هستند.گاهی به دلیل اختلالات گرانشی یکی از آن ها مسیر خود را تغییر می دهد و به سمت داخل منظومه شمسی کشیده می شود و با گرفتارشدن در دام گرانش خورشید در مداری بیضوی به دور خورشید می گردد.
هسته دنباله دار ها از سخره سنگی به ابعاد حدود ۱۰ کیلومتر تشکیل شده است و روی آن را لایه ای از گاز و غبار یخ زده پوشیده است.با نزدیک شدن این سخره منجمد به خورشید بر اثر تشعشعات و باد های خورشیدی ذرات گاز و غبار از سطح دنباله دار تصعید و هاله ای مه آلود در اطراف و دو دنباله بلند در پشت مسیر حرکتش ظاهر می شود.
در مسیر بیضی شکل گردش دنباله هر چه دنباله دار به خورشید نزدیک شود مواد بیشتری از سطح آن تصعید می شود و طول دنباله بلند تر می شود .
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
